Lieu / Plaats :
Parc Léopold (haut du parc, près de la rigole qui serpente) - BRUXELLES-VILLE / Leopoldpark (bovenaan in het park, nabij de kronkelende greppel) - STAD BRUSSEL
Partenaires / Partners :
Les Pisseuses - Claire Monédéro, Rosandra Nicoletti, Ana Catalina Rincon Gille, Anne-Dolorès Marcelis
Heures / Uren : 14:30
Les pisseuses / De plasjes van "Les Pisseuses"
Les Pisseuses, pièce performée par quatre femmes sur gazon ou sur béton, se veut une traversée active de l’entrée et de la sortie de l’eau dans les corps des femmes. Elle est née d’une envie corporelle et thérapeutique : sautiller la vessie pleine et jouer avec le contrôle des sphincters de l’urètre. (…) Le travail sur ce « passage quotidien » guide et crée une gestualité nouvelle qui déplace les frontières du privé et du public, de l’art et du quotidien, des codes féminins et masculins, de la beauté et de l’immonde, de l’érotisme et de la maladie. Cette performance a l’intention d’explorer ces divers registres pour leur donner de nouvelles contenances. (…) Moins provocatrice toutefois que pétillante, cette pièce, tant dans son interprétation que dans sa réception, a une intention curative et éliminatrice.
“Les pisseuses”, een stuk uitgevoerd door vier vrouwen op het gras of op beton, een actieve trektocht over het in- en uitstromend water in het vrouwelijk lichaam. Ontstaan vanuit een lichamelijk en therapeutisch verlangen : huppelen met volle blaas en spelen met de controle van de sluitspieren van de urinewegen. Het werk rond deze ‘dagelijkse doortocht’ leidt tot nieuwe manieren van bewegen die de grenzen verleggen tussen het private en het publieke, tussen kunst en dagelijks leven, tussen mannelijke en vrouwelijke codes, tussen schoonheid en onreinheid, tussen erotiek en ziekte. De performance wil die registers exploreren om hen nieuwe inhouden te geven. Dit stuk heeft een eliminerende en helende intentie, zowel in de interpretatie als voor de kijker, eerder sprankelend dan provocerend.
Avec / Met Claire Monédéro, Rosandra Nicoletti, Ana Catalina Rincon Gille, Anne-Dolorès Marcelis
Venez découvrir / Kom om te ontdekken ... Les Nomades de la Fête / De Nomaden van het Feest
Pas à pas dans la vallée du Maelbeek / Stap voor stap in de Maalbeekvallei...
Le parc Léopold
Au courant du XIX°, les alentours s’urbanisant rapidement, ce qui restait du domaine d’Eggevoord sera acheté à son dernier propriétaire, le Chevalier Dubois de Bianco, par une société privée qui y créera un jardin zoologique. L’endroit, mal orienté et exposé aux vents n’était pas des mieux choisis. Le Zoo finira par fermer ses portes. Les malheureux animaux furent, pour les plus chanceux, envoyés à Anvers. Les autres moururent de froid ou passèrent à la casserole. Le terrain deviendra le parc public que nous connaissons aujourd’hui.
Du moulin de Toulouse au village de Saint-Josse
Ici, nous ferons un saut jusqu’aux confins de Saint-Josse et de Schaerbeek... Nous passerons par un désert de béton, par un des rares survivants parmi les 90 étangs de la vallée, par des rues encaissées de quartiers densément bâtis...
Nous passerons là où se trouvait le Moulin de Toulouse, qui ne tourna jamais très bien, le Moulin des Fontaines, qui actionnait la machine hydraulique, diverses auberges et châteaux, et enfin le Capsmolen, dont le dernier témoignage a été rasé il y a peu....
Pour en savoir plus, voir : FetedelEau/HistoriqueVallee
Leopoldpark In de loop van de XIXe eeuw verstedelijkte de omgeving snel. Wat overbleef van het domein van Eggevoord werd verkocht door zijn laatste eigenaar, de Ridder Dubois de Bianco, aan een privémaatschappij die er een zoölogische tuin zou inrichten. De plaats, slecht georiënteerd en blootgesteld aan alle winden was niet allerbest gekozen. De Zoo zal tenslotte zijn deuren moeten sluiten. De gelukkigste onder de arme dieren werden naar Antwerpen gestuurd. De andere stierven van kou of belandden in de pot. Het terrein werd dan het openbaar park dat we vandaag kennen.
Van de molen van Toulouse tot het dorp Sint-Joost
Hier maken we een zijsprong naar de grenzen van Sint-Joost en Schaarbeek… We komen langs een woestenij uit beton, langs een van de zeldzame overgebleven vijvers van de 90 vijvers die ooit de vallei sierden, langs diepe straten van dichtgebouwde wijken… We komen langs de plaats waar de molen van Toulouse stond die nooit goed gedraaid heeft, de Molen der Fonteinen die een hydraulische machine aanstuurde, verschillende herbergen en kastelen, en tenslotte de Capsmolen, waarvan de laatste overblijfselen onlangs afgebroken werden…
Voor meer informaties, zie : FetedelEau/GeheugenVanDeMaalbeek
::img:nav
