Lieu / Plaats :
KJBI, 18, rue Kessels - SCHAERBEEK / KJBI, 18, Kesselsstraat - SCHAARBEEK
Partenaires / Partners :
Thierry Mousty
KJBi
Heures / Uren : 18:00
Le KJBi est comme son nom le laisse deviner, cette armoire « bric-à-brac » où l’on trouve, suite à une recherche quasi spéléologique , un trésor insoupçonné. Lieu de création, décomplexé et sans esthétique préconçue, le KJBI souhaite conjuguer la pluridisciplinarité et l’écriture contemporaine dans un contexte urbain.
> www.kjbi.be
Un arrêt au KJBI pour écouter Schubert à la machine … un clin d’œil à la wasserette voisine installée sur le lieu d’un ancien moulin. « Schubert à la machine » se présente comme une relecture de l’œuvre de Schubert, « Die schöne Müllerin ». Thierry Mousty prend le point de vue du meunier, lequel pourrait être le créateur lui-même. Ne chante-t-il pas son amour ? Ce meunier se désespère de ne pas trouver écho à son amour. En effet, la belle meunière ne semble pas faire attention à lui : feinte, ruse, indifférence ? Toujours est-il qu’il en meure de désespoir. Ne pourrait-on pas dès lors y voir une sorte d’allégorie de la création, celle qui exige de son créateur qu’il se voue entièrement à son œuvre, lui refusant le partage charnel ?
« Schubert à la machine » triturera partiellement l’œuvre originale au point de la faire disparaître parfois complètement. 10 lieds passés à la machine des sons synthétiques (Nathan Octave) se noyant à tout jamais dans les eaux du Maelbeek. « Schubert à la machine » transforme les partitions originales, avec toutes sortes de sons synthétiques (Nathan Octave), au point de les noyer comme se noierait une carpe si on la transvasait aujourd’hui dans les eaux du Maelbeek.
Zoals zijn naam doet uitschijnen is de KJBi die rommelkast waar men na een bijna speleologische zoektocht onvermoede schatten vindt. Plek van creativiteit, zonder complexen en vooropgestelde esthetiek, wil KJBi multidisciplinariteit en hedendaagse schrijfkunst vertalen naar een stedelijke context.
> www.kjbi.be
“Schuber à la machine” presenteert zich als een herlezing van Schuberts “Die schöne Müllerin”. Thierry Mousty neemt de blik over van de molenaar die zelf kunstenaar zou kunnen zijn. Bezingt hij niet zijn liefde ? Deze molenaar wordt wanhopig wanneer zijn liefde niet beantwoord wordt. Inderdaad, de schone molenaarsvrouw lijkt geen aandacht aan hem te besteden : schijn, list, onverschilligheid ? In ieder geval sterft hij van vertwijfeling. Kan men daarin niet een allegorie van de creatie zien, die van de maker totale overgave eist en tegelijk weigert in bezit genomen te worden ? “Schubert à la machine” transformeert de partituren met allerlei synthetische klanken (Nathan Octave) tot op het punt ze te verdrinken – zoals men nu een karper zou verdrinken als men hem in het water van de Maalbeek zou overgieten.
Venez découvrir / Kom om te ontdekken ... Les Nomades de la Fête / De Nomaden van het Feest
Pas à pas dans la vallée du Maelbeek... / Stap voor stap in de vallei...
L’île aux Bains
Il y avait ici, aux portes du vieux village de Schaerbeek, le Kerkhofsmolen - « moulin du cimetière », et non loin ; une source sacrée, la Sint Servaesborre
En face du moulin, se trouvait un étang, le Molenvijver. Là où aujourd’hui s’étend le Jardin Robinson. Ce beau jardin, en partie sauvage occupe l’emplacement du premier bassin de natation communal, abandonné vers 1936, car fissuré, puis démoli. L’espace offrit asile à une végétation luxuriante - il fut sauvé dans les années 90 grâce à la mobilisation des habitants.
Quant à l’ancien village, il n’en reste rien, si ce n’est le souvenir perpétué par un mural avenue Bertrand (angle rue Josaphat). La belle avenue bourgeoise a remplacé l’habitat rural pittoresque mais insalubre...
Pour en savoir plus, voir : FetedelEau/HistoriqueVallee
Het Badeiland Hier, aan de poorten van het oude dorp Schaarbeek, stond de Kerkhofsmolen, en niet ver ervandaan, een heilige bron, de Sint Servaasborre. Tegenover de molen bevond zich een vijver, de Molenvijver, daar waar zich nu de Robinson tuin uitstrekt. Deze mooie halfwilde tuin neemt de plaats in van het eerste gemeentelijke zwembad, rond 1936 verlaten vanwege gebarsten, en daarna afgebroken. De plek biedt plaats aan een overvloedige plantengroei – in de jaren ‘90 was het door de mobilisering van de buurtbewoners dat ze gered werd. Wat het oude dorp betreft : er blijft niets van over, tenzij de blijvende herinnering door een muurschildering in de Bertrandlaan (op de hoek met de Josaphatstraat). De mooie burgerlijke laan heeft de pittoreske maar ongezonde rurale bewoning vervangen. Voor meer informaties, zie : FetedelEau/GeheugenVanDeMaalbeek
::img:nav